คำสาปของคนที่ไม่เชื่อ

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องเล่าผีถ้วยแก้ว: “คำสาปของคนไม่เชื่อ”

ในคืนหนึ่งที่ไร้แสงจันทร์ กลุ่มเพื่อนนักศึกษาสี่คนได้รวมตัวกันที่บ้านร้างหลังหนึ่งซึ่งเล่าลือกันว่ามีวิญญาณสิงสถิตอยู่ พวกเขาคือ “เมย์” สาวที่กลัวผีเป็นที่สุด, “บอย” ผู้ไม่เชื่อเรื่องผีสาง, “พลอย” ผู้ชอบเรื่องลี้ลับ และ “นัท” ที่แค่ตามเพื่อนมาเฉยๆ

ทั้งหมดนั่งล้อมวงกันในห้องนั่งเล่นที่เต็มไปด้วยฝุ่นและบรรยากาศวังเวง พลอยเสนอให้เล่น “ผีถ้วยแก้ว” เพราะเธอได้ยินมาว่าที่นี่เป็นสถานที่เหมาะที่สุดในการติดต่อวิญญาณ เมย์ลังเลใจแต่ไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนขี้ขลาด บอยหัวเราะเสียงดังบอกว่า "ไม่มีอะไรต้องกลัว มันก็แค่เกม!"

พลอยเตรียมกระดานตัวอักษรและถ้วยแก้วใสเล็กๆ ทั้งสี่คนจับนิ้วแตะบนถ้วยแก้วตามที่พลอยสอน เริ่มต้นด้วยการท่องคำว่า “วิญญาณ วิญญาณ หากอยู่ที่นี่ โปรดตอบคำถามของเรา” ทุกคนเงียบ และรอ...

แก้วขยับ!

เมย์ตกใจจนจะปล่อยมือ แต่พลอยรีบบอก “ห้ามปล่อยมือเด็ดขาด ไม่งั้นวิญญาณอาจเข้ามาแทนที่ได้!” แก้วเคลื่อนไปหยุดที่คำว่า “ใช่” บอยหัวเราะพลางว่า “มีใครสักคนดันแก้วหรือเปล่า” แต่แก้วกลับขยับเองอีกครั้ง ราวกับตอบกลับว่า “ไม่ใช่”

พลอยเริ่มถามคำถามมากขึ้น “คุณเป็นใคร” แก้วขยับไปที่ตัวอักษรสะกดคำว่า “ด-า-ว” บอยแทรกขึ้นมาว่า “วิญญาณดาวที่ไหนกัน ตลกแล้ว!”

จู่ๆ ลมเย็นก็พัดวูบเข้ามา ทั้งๆ ที่ทุกประตูหน้าต่างปิดสนิท เมย์เริ่มน้ำตาคลอเพราะความกลัว พลอยยังคงถามต่อ “คุณตายเพราะอะไร” แก้วขยับช้าๆ สะกดคำว่า “ฆ-่-า”
คำตอบนี้ทำให้ทุกคนเงียบสนิท บรรยากาศอึดอัดเหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องมอง บอยพูดขึ้นมาเสียงดัง “ฉันไม่เชื่อ! ถ้าพวกแกเป็นผีจริง ทำอะไรให้ดูหน่อยสิ!” ปัง!
เสียงดังจากมุมห้องข้างหลังบอย โคมไฟเก่าที่วางอยู่ล้มลงแตกกระจาย ทุกคนสะดุ้งเฮือก เมย์ร้องไห้ออกมาเสียงดัง แต่บอยยังคงฝืนพูดด้วยน้ำเสียงท้าทาย “ทำได้แค่นี้เองเหรอ!”

พลอยพยายามจะปิดเกมด้วยการบอกลา แต่แก้วไม่หยุดขยับ มันเคลื่อนไปที่ตัวอักษรสะกดคำว่า “ม-า-ใ-ก-ล้” เมย์หันไปมองรอบตัวด้วยความหวาดผวา และพบว่ามีเงาสีดำเลือนรางคล้ายผู้หญิงยืนอยู่ข้างหลังบอย

“บอย! ด้านหลังแก!” เมย์ร้องเสียงหลง แต่บอยยังคงหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ ทันใดนั้นเงาดำนั้นก็พุ่งเข้าหาเขา เสียงหวีดร้องของบอยดังก้อง ทุกคนรีบลุกหนีจากวงถ้วยแก้ว แต่พลอยกลับวิ่งมาจับถ้วยแก้วและพูดเสียงดัง “วิญญาณ! ขอร้อง! ปล่อยเขาไป!”

เงานั้นหยุดนิ่งก่อนจะพูดเสียงเย็นยะเยือกออกมาว่า “คนที่ลบหลู่...ต้องชดใช้!” จากนั้นเงาก็หายไปพร้อมกับร่างของบอยที่ล้มลงหมดสติ

หลังจากคืนนั้น บอยไม่กล้าพูดท้าทายเรื่องผีอีกเลย และกลุ่มเพื่อนก็ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยถึง “ผีถ้วยแก้ว” อีกครั้ง แต่ทุกครั้งที่พวกเขาผ่านบ้านร้างหลังนั้น พวกเขามักได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ดังแว่วออกมาเสมอ…
“คุณได้ยินมันหรือเปล่า?”